نقطه اشتعال باز (Flash point open cup)

هدف از انجام آزمایش:

نقطه اشتعال عبارت است از پایین ترین درجه حرارتی که روغن باید گرم شود تا تحت شرایط مشخص،بخار یا گاز کافی برای تشکیل مخلوطی قابل اشتعال با هوا ایجاد شود و اگر شعله کوچک نزدیک آن برده شود سطح مایع برای لحظه ای مشتعل شده و ایجاد جرقه نماید.نقطه اشتعال هر روغنی از خواص ذاتی آن روغن به حساب می آید و در حالت معمول تغییری در دماهای ثبت شده در روغن کارکرده و نو رخ نخواهد داد مگر در حالات خاص مثل افت نقطه اشتعال که بر اثر آلوده بودن روغن با سوخت اتفاق خواهد افتاد.

روش انجام آزمایش:

روش اشتعال باز برای آزمایش نقطه اشتعال از یک ظرف یا ظرفی استفاده می کند که در معرض هوای بیرون است. پس از قرار دادن مواد نمونه در ظرف، به تدریج دمای آن را بالا می برید و یک منبع اشتعال را روی آن می گذرانید تا زمانی که چشمک بزند و در نقطه خاصی مشتعل شود. این نقطه اشتعال نمونه است. رایج ترین روش اشتعال باز، روش اشتعال باز کلیولند است. به عنوان یک روش، آزمایش اشتعال باز از دقت کمتری نسبت به اشتعال بسته برخوردار است، زیرا بخارات آزادانه به جو فرار می کنند و ممکن است تحت تأثیر شرایط محلی قرار گیرند. نتایج نقطه اشتعال حاصل از این روش همچنین ممکن است در دماهای بالاتر از محیط به دلیل کاهش غلظت بخارات در مقایسه با روش‌های نقطه اشتعال بسته، بالاتر باشد.