هدف از انجام آزمایش:
کمترین دمایی را که در آن، یک ماده‌ی فرار می تواند تبدیل به بخار شود را نقطعه ی اشتعال گویند و آن ماده در این دما یک مخلوط اشتعال پذیر با هوا را شکل می دهد. برای اندازه گیری نقطه اشتعال بسته در محدوده دمایی حداقل ۴۰ و حداکثر ۳۷۰ درجه سانتیگراد بکار می رود.
روش انجام آزمایش:
نمونه را داخل ظرف آزمون بریزیم و در پوش ظرف را که دارای همزن و دماسنج است همزمان که نمونه در حال هموژن شدن است به آرامی و با سرعت مشخص گرم میکنیم. در فواصل معین افزایش دما و همزمان با توقف همزدن، منبع اشتعال را بکار گیرید. نقطه اشتعال به صورت پایینترین دمای تصحیح شده یک فرآورده نفتی در فشار محیطی ۷۶۰ میلی متر جیوه است که در آن دما، استفاده از منبع اشتعال باعث شعله ور شدن لحظه ای بخار های نمونه در شرایط مشخص شده در این آزمون می گردد.
